فلسفه های لاجوردی

یه همکاری دارم که تمام مدتی که سرکار هستم باهام در رابطه است در حالیکه  باهاش زیاد وارد رابطه نمیشم! هر لحظه از ساعت کاری اگه یکم نگاهمو از مانیتور بالاتر ببرم باش چشم تو چشم میشم.یک دختر حسابدار که کلا استدلال هاش جالب و لج درآره و بی اندازه زیر پوستی معتقده که در مثل مناقشه هست! بسیار سخنور و سخن پرانه و  اون دسته از مسایلی که کلا نباید از روی ادب گفته بشه رو صریح و بی پرده میگه و به پای صداقت خودش میگذاره.کلا باهاش خوشحال نیستم دیگه و تقریبا مجبورم شنونده اتفاقاتی که دیشب هر روزی توی گروه لاین شون میفته باشم و از نحوه امرارمعاش، روش مهمانی دادن و مهمانی رفتن  و لباس پوشیدن و خلاصه نظرات و عقاید و خاطرات و زندگینامه خانواده درجه دومش و دایره دوستانش مطلع بشم  و بخصوص راجع به موضوع بی سر و سامان و چند وجهی و پرحاشیه ازدواج و انتخاب همسر مناسب(یعنی کسی که توی بانک کار بکنه و ترجیحا پسر اون اقایون رئیس و رؤسا باشه) منو وارد گود بحث می کنه  و وقتی تمام مثل ها و نظریاتش تموم شد منتظر نظر من میمونه که اگه تایید کنم که اصولا هم مورد تاییدم نیست، برخلاف تصور باز دست منو به زور میکشه و به چالش میکشونه و شعاع دایره ی بحث وسیع تر میشه! حالت بعدی اینه که من تاب نیارم و نتونم سکوت کنم و نظر خودمو ابراز نکنم و حرفی خلاف نظریاتش بزنم ، اونوقت منو انقدر توی گود بحث تاب میده  و میچرخونه و می تازه تا من به منتهی الیه شکر خوردن برسم  و گوشهام رو تسلیم شنیدن کنم تا خود خانم با خودش به توافق برسه و توجیح بشه و بحث رو خاتمه بده ....و من سکوت اتاق و ببوسم و به چشمم بگذارم.

توی تابستون بارش بارون اعجاب انگیز و دوست داشتنیه! اواخر تیرماه آسمون پر از ابرای بارونی بشه و بارونی بیاد که هوا رو ملس و خنک کنه واقعا به وجد میای! بعد اگه تنها توی خونه باشی نمی دونی ذوق و شوق ت رو با کی قسمت کنی!؟ یکم بری توی حیاط،یکم روی پشت بوم ،اما راضی نشی.توی این فکرها باشی که اون یه نفری که باش میشی دو نفر، بی خبر زنگ خونه رو بزنه و بگه هوا دونفره است و بارون بازی دوتایی کیف ش بیشتره.خوشحال و بی حواس لباس نازک بپوشی و بزنی از خونه بیرون.کنار درختایی که تر و تازه شدن و جون گرفتن ، کنار رودخونه ای که جریانش واقعا انر‍ژی بخشه عکس بگیری و ذوق کنی از اینکه قطره قطره به آب زاینده رود اضافه میشه! قشنگی بارون تابستونی با چتر آبی اسمونی که چند تا تکه ابر سفید توپول داره و توی عکسها خیلی خوش رنگ میفته کامل میشه  و وقتی چتر یه نفره کفاف دو نفر رو نمیده دائم به بهونه ی دوست داشتن بارون اما بخاطر دوست داشتن اون یه نفر دیگه چتر رو مدام تعارف کنی و وقتی برمیگردی خونه خیس بارون باشی و فین فین کنی! کیف کنی و بشینی هی عکسها رو نگاه کنی و بخندی که لمس خوشبختی و حس آرامش به همین سادگیه، به همین خوشمزگی:)

یه جایی داشتم توی بلاگفا، حالا دیگه انگار بلاگفا هم جایی نداره دیگه چه برسه به...!

بعد از 8، 9 سال صاحب خونه بودن توی دنیای مجازی این مدت دربه در دنبال خونه می گشتم.فعلا اینجام فقط به این دلیل که تب نوشتن، هنوز تو سرمه.بسم الله