فلسفه های لاجوردی

بعضی از ما برای تسلی و دلجویی اطرافیانمان را نصیحت می کنیم  و از حرف های قلنبه سلنبه  و قشنگ و حقیقت هایی که یاد گرفته ایم، تجربه کرده ایم و بهشون اعتقاد داریم به خوردشان می دهیم و آنها هم یاد می گیرند و تا حدی قانع می شوند که معتقد به آنها بشوند و برمبنای همین پرو‍ژه های فکری شان یا مشکلاتشان را حل کنند.سپس، خودمان خود خودمان که آن فلسفه های قشنگ و حقیقی را یاد گرفته بودیم، تجربه شان کرده بودیم و بهشون اعتقاد داشتیم چون به خلوت می رویم برای حل پروژه های فکری مان و مشکلاتمان درست برخلاف آن فلسفه ها، آن کار دیگر می کنیم!

(اگه شما آن کار دیگر نمی کنید، یا اصلا تسلی نمی دهید خوش بحالتان!)

استاد می گفت: مثل میوه ها که خدا هرکدوم را مخصوص یک فصلی قرار داده، برای هر ماهی هم دعای خاصی سفارش شده!

/ برای اینجا نوشتن اعتماد به نفسم کم شده! سری که وبلاگهای دیگر میزنم می بینم در اشتباهم.اکثر وبلاگدارها می نویسند از هرچه فکرشان را مشغول کرده، فرقی نمی کند کف حمام باشد یا مساله ای که جامعه مبتلا به است! در هر صورت دلم لک زده برای وبلاگ قدیمی ام توی بلاگفا.ساده بود و صمیمی و قریب!  از وقتی آمدم بیان احساس سنگینی می کنم! انگار که فضا برایم سنگین شده باشد و نفسم گرفته.

// کلاس های جدیدی می روم که وقتم را حسابی پر کرده اند.دو فاز کاملا متفاوت دارند،یکی تجربی و هنری و دیگری فکری و فلسفی.امسال را بی آنکه عمدی درکار باشد متفاوت اغاز کرده ام.الان که خوب نگاه می کنم به خودم بها داده ام و درهای پیشرفت را به روی خودم باز کرده ام.انگار که تازه یادم افتاده باید از تک تک استعدادهایم استفاده کنم و شکوفاتر شوم:).

/// دوست داشتن درمان خوبی ست.برای زخم های گونه گون زندگی فقط یک درمان دارم و آن دوست داشتن است، دوست داشتن و داشتن تو، بابا و مامان و... .

//// امروز روی صفحه مانیتور میزکارم این حدیث بود: ( امام هادی می فرمایند: به راستی که حرام افزایش نمی یابد و اگرافزایش یابد برکتی ندارد و اگر انفاق شود پاداشی ندارد و اگر بماند توشه ای به سوی آتش خواهد بود.کافی ج 5 ص 125)